Op 10 april 1945 vertrekt Karel Smits uit Eindhoven, 20 jaar oud, via Glasgow (Rosneath), als oorlogsvrijwilliger naar zijn opleiding tot Marinier in de USA in Camp Lejeune. In de oorlogsjaren had hij zichzelf een streng regime opgelegd om alles wat hem ter ore kwam over het verloop van de oorlog op te schrijven in een Oorlogsdagboek (bijna 3000 bladzijden). Ook nu begon hij een dagboek (verdwenen) en schreef hij alles op wat hij meemaakte en observeerde in – bijna wekelijkse en soms ellenlange – brieven aan zijn moeder (Moeke) en zijn broers Harrie en Tonnie in Eindhoven. Zijn brieven, die in totaal 1000 volgeschreven bladzijden omvatten, bieden een boeiende inkijk in zijn ontwikkeling van jongen tot man, van nette jongen tot ruwe soldaat, van bevlogen oorlogsvrijwilliger tot kritische volger van wat in naam van het gezagsherstel door het Nederlandse leger werd aangericht onder de Indonesische bevolking. In zijn brieven benoemde hij alles wat hem al of niet beviel, noemde hij vele namen, beschreef hij ook wat niet naar buiten mocht komen van de legerleiding. Deze verzameling brieven leest als een roman en eindigt met de door een collega van hem aan het thuisfront gemelde gewelddadige dood van de briefschrijver op 19 augustus 1946: Marinier 2e Klasse Karel Ferdinand Smits, dan 21 jaar oud.