Allemaal willen we een fijne plek om te wonen. Daar waar je je veilig voelt en waar je jezelf kunt zijn. Een plek waar kinderen kunnen buitenspelen, waar jonge meiden in de avond alleen over straat kunnen en waar onze ouderen met hun rollator boodschappen kunnen doen. Voor zo een fijne plek moeten we in verbinding komen met elkaar. Elkaar leren kennen, zodat we onszelf kunnen zijn.

Wie zijn jouw buurtgenoten? Ken je ze echt? Weet je wat hen drijft? En wat hun achtergronden zijn?

We stoppen mensen die we zien automatisch in een hokje. We hangen een label aan hen. Op basis van bijvoorbeeld hun uiterlijk, woonwijk, bezittingen of overtuigingen. Ook als we dat niet willen, doen wij het toch. Dat gaat automatisch in ons brein. Het is een manier om orde aan te brengen in de dagelijks chaos van impulsen die wij ontvangen.

Roos Haanappel en Wendy-Jane Quaijtaal hebben de handen ineengeslagen voor onze afstudeeropdrachten die gaan over deze twee thema’s, namelijk maatschappelijke ongelijkheid en hokjes-denken. Wendy-Jane heeft tegenpolen gefotografeerd. En Roos heeft hen geïnterviewd. We lijken meer op elkaar dan we denken.

Het is een foto- en verhalenboek van buurtbewoners uit de gemeente Breda.